Deze Amerikaanse blues- en soulformatie uit de 'Midwest' zoals men het gebied tussen Milwaukee en Minneapolis noemt bestaat reeds twintig jaar, en is nu terug met een nieuw album en net als de vorige albums, hier allen besproken, zijn ze geproduceerd door drievoudig Grammy-winnaar Tom Hambridge, die we kennen door zijn werk met o.a. Buddy Guy, Susan Tedeschi, James Cotton, en vele anderen.. Voor het geval je ze gemist hebt, de Altered Five Blues Band is opgericht in 2002. Al vlug hadden ze een hechte groep fans rondom zich verzameld, die vielen voor hun funky eigenzinnige sound : een originele combinatie van soul, funk en blues. Hun debuut, dat verscheen in 2008 en de toepasselijke titel "Bluesified" meekreeg maakte die titel ook helemaal waar. Het bevatte hoofdzakelijk covers van nummers van anderen, maar dan in een meer bluesy jasje. Songs geschreven door groten als The Rolling Stones maar ook van artiesten als Sting, Prince en ZZ Top bijvoorbeeld. Al snel echter wisten zanger Jeff Taylor en gitarist Jeff Schroedl, die samen een belangrijke deel van het groepsgeluid bepalen dat ze tot meer in staat waren dan wat covers brengen en daar hun eigen herkenbare stempel op drukken. Langzamerhand begonnen beiden met de hulp van de andere groepsleden aan het schrijven van eigen materiaal. Dat ze hierin volledig geslaagd zijn was dan ook te horen op hun volgende albums "Gotta Earn It" (2012), Cryin' Mercy (2014), "Charmed & Dangerious" (2017), hun debuut voor Blind Pig Records en twee jaar later verscheen het album "Ten Thousand Watts" (2019) voor ditzelfde label, een album dat hen ook een eerste plaats opleverde in de bluescategorie van de 2019 International Songwriting Competition.

De band bestaat nog steeds uit vijf man, Jeff Taylor (lead vocals), Jeff Schroedl (gitaar en zang), Mark Solveson (bas en zang), Alan Arber (drums en percussie) en Raymond Tevich (keyboards) en hun zesde studioalbum "Holler If You Hear Me" explodeert wederom met sensationele blues aangedreven songs. Allemaal eigen geschreven songs die stuk voor stuk voltreffers zijn. Alle 13 nummers werden geschreven of mede-geschreven door gitarist Jeff Schroedl, met leden van de band, en van Schroedl weten we van vorige platen, dat zijn songwriting vaardigheden gewoon top zijn. Het album werd opgenomen zoals het vorig album in de Ocean Way Studios in Nashville, TN en is gemixt en gemasterd door Michael Saint-Leon en producer Tom Hambridge. Het krachtig getitelde "Holler If You Hear Me" brengt originele nummers met een onstuimige mix van bluesstijlen en, hoewel je hints van BB, Hooker en Prof Longhair hoort, als we van Chicago naar New Orleans reizen en alle bluespunten daartussen, het is allemaal hun eigen geluid.

Het kwintet vliegt er al meteen in met de opener "Holler If You Hear Me", en zet meteen de toon op bewonderenswaardige wijze met een mix van blues, rock en soul die meteen raak is. Piano en expressieve vocalen worden in dit nummer ondersteund door Jason Ricci's vette bluesharpspel. Zijn harpkunsten zijn verder het album nog in vier songs te horen. De structuur en helderheid van de productie betekent ook dat we alles zuiver kunnen horen en dat maakt dit nummer daardoor nog sterker...net als de netjes geplukte gitaarsolo. "Guilty Of A Good Time" opent met geweldig gitaarspel als Jeff Taylor het verhaal aanbrengt over vrolijke feestvierders die geen kwaad verrichten. "If You Go Away (She Might Come Back)" heeft een ingehouden en opmerkelijk effectieve harpsolo en "Holding On With One Hand" is een klassieke slow 8-bar blues waarin Taylor zijn hart opent, terwijl zijn liefde hem ontglipt. Bluesrock volgt op "Full Moon, Half Crazy", en heeft weer zo'n geweldige riff. Bas en Hammond gecombineerd met de zang brengen meer leven is dit uitstekende nummer dat minstens drie keer beluisterd moet worden om alle vaardigheden te horen die elk bandlid tentoonspreidt. Het swingende "Where's My Money" grijpt terug naar het jazz en blues tijdperk, en horen we vooral een geweldige band, en als Ricci wat harmonische spanning en een paar prachtige Little Walter-achtige licks toe voegt is dit wel een groot hoogtepunt op deze plaat.

Bij het nummer "All Suit, No Soul" zijn we halfweg, en is weer zo'n fantastische funky blues waarbij Hammond en gitaar voor de opluistering van de coupletten zorgen en waarbij de geplukte gitaarsolo heel knap opgebouwd is rond deze melodieën. "I Got All I Need" is weer een stukje bluesrock van hoge kwaliteit met een eenvoudige en doeltreffende bas en drum die de ruggengraat vormen voor het prachtige gitaarspel en Hammond die zich rond de zang wikkelt. De gitaarsolo is werkelijk weer een ander hoogtepunt op deze plaat. Met "Clear Conscience, Bad Memory" blijven we in de bluesrock en horen we weer geweldige gitaarsolo's en samen met het Hammond tillen deze heren dit nummer naar een zeer hoog niveau. Taylor verklaart zijn onafhankelijkheid en bereidheid tot het nachtleven in de stuwende rocker "In The Name Of No Good" dat tevens ook een geniale baslijn naast zijn hoogstaande vocals bevat. "Leave Before I Let You Down" is het verhaal van een gekwelde minnaar die vecht met zijn innerlijke demonen, is een minder opvallende track, maar met "Fifteen Minutes Of Blame" is het weer funk geblazen, en brengt een klassiek verhaal over pech en problemen, met nog meer instrumentale hoogstandjes van Schroedl en de andere bandleden en dit bovenop hun gekende handelsmerk. Jason Ricci keert met zijn zinderend harmonicaspel voor een laatste keer terug in het afsluitende "Big Shout Out" en helpt de band de set af te sluiten met het noemen van "everybody who built the blues" als een swingende all-star rollercoaster van hun muzikale helden. "Holler If You Hear Me" is dan ook een enorm plezierig en gevarieerd album geworden, geserveerd met een kristalheldere productie om de luisterervaring nog verder te verbeteren, en vooral een album waarmee de Altered Five Blues Band hun plaats in het bluesrock landschap verder verstevigen.

releasedatum : 03.09.2021